Albania, 11-krotnie mniejsza od Polski, to kraj gór; tutaj ciągną się pasma olbrzymiego łańcucha Gór Dynarskich, które wraz z wyżynami zajmują trzy czwarte kraju i kraj mórz, bo leży nad Morzem Jońskim i Adriatyckim. Tutaj nie płaci się za przejazd autostradami, a kierowcy jeżdżą po swojemu nie przestrzegając żadnych zasad – w ogóle mało które zasady są przestrzegane, bo Albańczycy są z reguły niezorganizowani i niepunktualni. Mówi się też, że to kraj miliona bunkrów (źródła podają, że jest ich ok. 800.000) połączonych korytarzami wewnątrz gór, a połowa z 3-milionowej społeczności mieszka w stolicy. Tu kiwanie głową oznacza „nie”, a potrząsanie na boki oznacza „tak”. Taka jest Albania, a Durres, to jej drugie co do wielkości miasto i największy port morski. W Durres słońce świeci ok. 300 dni w roku i morze jest ciepłe, jak zupa, a nieodłącznym rytuałem jest picie kawy. Nadmorskie Durres stawia na turystykę, już w dużej mierze zabudowane jest mniejszymi i większymi hotelami, a drugie tyle jest w budowie. To miasto deptaków i promenad, obsadzonych palmami i kwitnącymi oleandrami. Takie jest Durres. Tu właśnie byliśmy na „Festiwal Days In Durres 2022”, tańczyliśmy na festiwalowym koncercie, kąpaliśmy się w obu ciepłych morzach, widzieliśmy te piękne góry, byliśmy też w stolicy kraju Tiranie. Wszędzie jeździł z nami macedoński przewodnik Ljupco Juzmeski, który mówił do nas łamaną, ale zrozumiałą polszczyzną.
Z Leżajska wyjechaliśmy 2 lipca późnym wieczorem. Po całonocnej podróży 9 godzin przymusowego postoju spędziliśmy w aquaparku w Oradei, a po kolejnej nocy 4 lipca po południu dojechaliśmy do Durres
Zamieszkaliśmy w hotelu Orient w Durres 100 m od Morza Adriatyckiego
Na festiwalowej scenie przy główny plac Sheshi Liria „Leliwa” zatańczyła suitę tańców rzeszowskich, a Zuzia i Julka z „Meritum” zaśpiewały piosenki ludowe : „W moim ogródecku”, „Oj świeci księżyc świeci” i „Lipka”. W tym czasie z pobliskiego minaretu muezzin wzywał wiernych do modlitwy, co zresztą nikomu nie przeszkadzało. Główną religią w Albanii jest islam i meczety spotyka się dość często.
To Plac Skanderbega w Tiranie, centralny punkt miasta i 11-metrowy pomnik bohatera narodowego Skanderbega na koniu. Plac jest popularnym miejscem spotkań Tirańczyków, szczególnie wieczorami tętni życiem
7 lipca późnym popołudniem byliśmy już w sąsiedniej Macedonii Północnej, w Ohrid, zaproszeni na występ z okazji Dni Ohrid. Macedonia – ok. 80% kraju, to również góry i wyżyny z najwyższym szczytem Golem Korab o wys. 27643 m i 16 innymi szczytami powyżej 2000 m. W tych pozostałych 20% kraju jest ponad 50 jezior z największym Jeziorem Ochrydzkim, takim „macedońskim morzem”. Tu właśnie byliśmy i mieszkaliśmy w ośrodku wypoczynkowym „Miza” przy samym jeziorze.
Scena koncertowa mieściła się przy deptaku na ochrydzkiej starówce. Można tu zobaczyć ciekawą zabudowę starej Ochrydy, tj. domy węższe na dole, a szersze u góry. Jest tu mnóstwo sklepów i kawiarni, a jubilerzy oferują perły, których sekret ręcznego wytwarzania znają tylko 2 rodziny: Filewi i Telewi.
Mieliśmy trochę czasu na zwiedzanie: byliśmy przy cerkwi Św. Jana Teologa w Kaneo, w teatrze antycznym, na murach twierdzy cara Samuela, płynęliśmy statkiem wycieczkowym do Klasztoru Św. Nauma, byliśmy w Skopje.
W Skopje, przy monumentalnym pomniku Aleksandra Macedońskiego. O mieście mówi się, że ma więcej pomników niż drzew. Swoistym pomnikiem jest tu Dom Pamięci Matki Teresy, jedynej laureatki Nagrody Nobla w Macedonii.
Na jeziorze Matka w kanionie Matka. Jezioro powstało wskutek zbudowania tamy na rzece Treska. Byliśmy też w jaskini Vrelo, która prowadzi do części podwodnej, wg speleologów najgłębszej (330 m) podwodnej jaskini na świecie.W 2017r. polski nurek Krzysztof Starnawski osiągnął nie pobity do tej pory rekord 240 m. Kanion Matka, to także kraina motyli: zamieszkują tu setki motyli typu dziennego i nocnego.
13 lipca wróciliśmy do Leżajska. Przywieźliśmy ze sobą wspomnienia widoków pięknych gór, ciepłych, lazurowych mórz, upalnego słońca i wspaniałego smaku soczystych dojrzałych owoców.
Dziękujemy naszym Sponsorom za wsparcie finansowe, bez nich wyjazd na festiwal nie mógłby się odbyć. To dzięki nim młodzież z „Leliwy” mogła na Bałkanach pokazać nasze piękne rzeszowskie tańce i stroje, reprezentować nasze miasto, region i kraj.
Nasi Sponsorzy, to :
-Polenergia Elektrociepłownia Nowa Sarzyna Sp. z o.o.
-Starostwo Powiatowe w Leżajsku
– Bank Spółdzielczy w Leżajsku
– Krystyna i Henryk Bereziewicz- Skład Części Zamiennych s.c w Leżajsku
– Tadeusz Rutkowski, Małgorzata Trębacz- Usługi Transportowe w Leżajsku
– Artur Jakubowski- Zielone Fermy sp..z o.o.
E.K. „Leliwa”
